وصيه

كالعاده كل يوم بتابع الموضوعات الجديده اللى صحابى المدونين بينزلوها وكنت فمدونه العزيز الصباغ توقفت عند جمله فالجنب كدا بتقول مدونون فى ذمه الله  لا اراديا كدا لقيتنى بدخل كل مدونه فيهم أشوف صحابها كانو عاملين ازاى

لقيت مدونات مليانه بالفرحه احيانا والحزن احيانا واليأس والنجاح والفشل ...لحظات من حياتهم سجلوها فراشات ملونه بتطير البنات صاحبات المدونات منهم اللى لسه يادوب بتحط رجلها على طريق مستقبلها وفجاه مرض مباغت ..مستشفى ..موت

الموت...الكلمه دى بترعبنى بجد مجرد التفكير فيها بيخلينى ابكى غصب عنى بخاف منه بخاف يفاجئنى وياخد حد عزيز عليا وقتها مش عارفه ازاى هستحمل واذا كنت هقدر اكمل حياتى ولا هتبقى مجرد تقضيه ايام.. ايام ملهاش طعم ولا فيها روح بارده وقاسيه 

بخاف ياخدنى انا مش عشان حاجه بس بيصعب عليا فراق اهلى وصحابى بيصعب عليا حزنهم ودموعهم بتخيل حياه ماما وبابا ولا اخواتى نصى التانى هيبقو ازاى ياترى هيقدرو يفرحو بعد كدا هينسونى ويكملو حياتهم ولا هفضل جواهم للاخر العمر

أحمد سوووو فى مدونته كاتب وصيته لو لاقدر الله جراله حاجه انا كمان عاوزه اوصيكو لما تسمعو فيوم عن خبر موتى تبقو تقرولى الفاتحه وتدعولى ربنا يغفرلى ويرحمنى ويتجاوز عن سيئاتى واذا كنت ف يوم زعلت حد منى يبقى يسامحنى ارجوكو

ماما وبابا واخواتى متبقوش تنسونى ارجوكو اكيد هتكملو حياتكو عايزاكو تفرحو بكل لحظه حلوه وتعيشوها وتفتكرونى معاكو لانى بجد بحبكم اوى اوى

بوست كئيب وحزين انا عارفه بس كان لازم اكتبه..سامحونى